Mijn laatste blog is alweer ruim drie weken geleden. En dat heeft alles te maken met mij nieuwe baan, en een ritme wat ik nog moet vinden.
Vaste lezers weten dat ik werkte als promotie-dame in de supermarkt. Wat eigenlijk gewoon een luizenbaantje was. Een of twee korte daagjes per week stond ik in een willekeurige supermarkt hapjes of drankjes uit te delen. Geen stress, geen gedoe, maar vooral ook geen zekerheid. Het is een 0-uren contract.
Het begin van het jaar is altijd een rustige periode voor dit soort werk. Veel bedrijven moeten hun nieuwe marketing budgetten nog bereken, en daardoor zijn er weinig opdrachten. Hierdoor heb ik de afgelopen tijd heel weinig kunnen werken, maar wel veel moeite gehad om alles te kunnen blijven betalen. Hoe leuk ik het werk soms ook vind, deze periode met nauwelijks werk heeft mij doen besluiten om te gaan zoeken naar een baan met vaste uren, en dus wat meer zekerheid van inkomen.
Nieuwe baan
En gelukkig is dat ook vrij snel gelukt. Sinds begin deze maand werk ik bij een grote fastfoodketen. Dat zal niet voor iedereen een droombaan zijn, maar ik vind het verrassend leuk!
Deze nieuwe baan betekend dat ik (veel) meer uren aan het werk ben. En dat is echt even wennen. Waar ik normaal alle tijd had voor boodschappen en huishoudelijke klusjes, moet dat nu vooral eventjes snel tussendoor.
Ik moet veel meer vooruit plannen. Bijvoorbeeld voor meerdere dagen eten in huis halen terwijl ik altijd bijna elke dag naar de winkel kon. Bedenken wanneer ik de auto nodig heb, en wanneer vriendlief hem mee kan. En natuurlijk heb ik veel meer opvang voor mijn kinderen nodig.
Nieuwe opvang
Tot nu toe heb ik heel veel gehad aan mijn ouders. Ik werkte 1 of twee dagen in de week, zo gepland dat het de dagen waren waarop mijn ouders konden oppassen. Heel fijn natuurlijk.
Maar nu ik 3 of meer dagen in de week ga werken, was dat voor mijn gevoel geen optie meer. Mijn ouders werken zelf ook nog, en als ze dan elk vrij uurtje op mijn kinderen moeten passen? Dat lijkt me niet de bedoeling.
Daarom zijn mijn kinderen vandaag aan het wennen op de BSO, en gaan ze daar vanaf deze week twee dagen per week heen. Op de overige dagen blijven mijn ouders gezellig oppassen, maar ik leun niet alleen meer op hen. Best of both worlds op deze manier.
Nieuw ritme
Zoals ik al aangaf, moet ik nog erg wennen aan mijn nieuwe werkritme. En wat laat je dan als eerste schieten? Hobby’s en extra dingen. Boodschappen moeten gehaald worden. Het huishouden moet gedaan worden. De kinderen moeten verzorgd. Maar als er een tijdje geen blogs online komen is er eigenlijk niks aan de hand.
Dat verklaard dus mijn onverwachte blogpauze. Ik had niet de rust in mijn lijf om achter de laptop te gaan zitten. Want er waren zoveel andere dingen die geregeld moesten worden. Maar nu alles weer in een wat rustiger vaarwater komt, ben ik zeker van plan het bloggen weer op te pakken.
Ik heb sinds begin dit jaar een mooie pink purpuz planner liggen, die ik nog steeds niet gebruikt heb. Dit lijkt me een goed moment om hem in gebruik te nemen, en alle werk, gezin en blogdingen lekker duidelijk te plannen. Perfect voor een nieuw ritme!
Bedankt dat je de tijd genomen hebt deze hele lange uitleg van mijn afwezigheid te lezen, en ik hoop dat je regelmatig blijft terugkomen!
