Dit weekend gebeurde het. Ik was er totaal niet op voorbereid. Mijn oudste zoon was zich in zijn kamer aan het aankleden. Toen ik op de trap liep riep hij al “mama, niet mijn kamer in komen hoor!”. Euhm, waarom dan niet? “Ik wil niet dat je me bloot ziet”.
Juist.
Hij is 6. Net begonnen aan groep drie. En hij heeft een ontzettend schattig bekkie nu er twee voortanden uit zijn. In mijn ogen nog zo klein. Hij is toch nog te jong voor dit gedrag??
Heel normaal
Een korte zoektocht op internetfora leert me dat het heel normaal is. Hele hordes moeders verklaren dat hun zoon/dochter op 6/7-jarige leeftijd zulk gedrag vertoonde. Van geen hulp meer met aankleden, niet meer bloot in huis lopen tot aan het douchen in badkleding. Noem een variatie van preutsheid en er is ergens wel een jong kind die het doet. In de meeste gevallen betreft het een fase, en verdwijnt het preutse vanzelf. Tot het (logisch) in de puberteit weer terugkomt.
Dat stelt mij als moeder dan gerust. Ik schrok er namelijk behoorlijk van. Vooral omdat ik dacht hij op deze leeftijd nog niet echt met zijn lichaam bezig zou zijn.
Hoe ga ik er mee om
Toen het gebeurde, was mijn eerste reactie ‘Is goed jongen”. En ik ben zijn kamer gewoon voorbij gelopen. Want waarom zou ik er een heel ding van maken? Een paar dagen eerder stond hij nog met z’n broertje onder de douche en was er niks aan de hand. Misschien heeft het er alleen maar mee te maken dat ik een ‘meisje’ ben.
Toch hou ik het in de gaten. Was dit een eenmalige actie? Blijft het zo of wordt het erger? Ik wil hem niet dwingen iets tegen zijn zin te doen wat dit betreft. Maar ik wil er wel achter komen of er misschien een achterliggende oorzaak is. Als hij ergens mee zit, of ergens onzeker over is, dan moet hij weten dat hij er over kan praten. Met mij, of natuurlijk met papa.
Heeft jouw kind ook zo’n preutse fase?
