Twee maanden thuis
Op 31 augustus had ik mijn laatste werkdag. Dat betekend dat ik nu iets meer dan twee maanden thuisblijfmoeder ben. Is het een beetje wat ik er van had verwacht?
Alleen thuis
Waar ik het meest moeite mee heb is dat ik hele dagen alleen ben. En dat klinkt gek, want ik werkte vooral ’s avonds, dus overdag was ik sowieso al vaak alleen. Maar op de een of andere manier voelt het nu toch anders. Dit komt waarschijnlijk omdat ik nu toch de aanspraak van collega’s mis, en me vaker echt alleen voel.
Structuur
Een ander puntje waar ik mee struggle is structuur in de dag brengen. De enige vaste punten die ik nu nog heb zijn ’s ochtends de kinderen naar school, en dan om 2 uur weer ophalen.
Niet dat ik een heel vast werkrooster had, maar het gaf wel meer regelmaat, op een manier van “Ik moet vanmiddag de was gaan doen, want vanavond moet ik werken”. Nu denk ik al snel, het kan straks ook nog wel. En van uitstel komt afstel, dus vaak komt het dan straks niet meer van.
Dus hoewel ik meer tijd heb voor het huishouden, besteed ik er juist minder tijd aan. Om mezelf wat meer structuur te geven heb ik op de kreadoe een leuk to-do-list notebookje gekocht. Ik moet het alleen nog gaan gebruiken. Zodra ik deze blog klaar heb, ga ik mijn lijstje invullen!
Heb jij ook wat meer structuur nodig? Probeer eens een gezinsplanner!
De kinderen
Ik merk heel erg dat de kinderen er positief op reageren dat ik veel vaker thuis ben. De afgelopen jaren was ik gemiddeld vier avonden in de week weg. Ik mistte vaak etenstijd, én bedtijd. Verder was ik vaak moe en chagrijnig door de korte nachten.
Voor de jongens is er nu dus veel meer structuur. Ik ben er elke dag met bedtijd, dit betekend een vaste routine voor ze. Elke dag douchen, tanden poetsen en voorlezen. Ze weten waar ze aan toe zijn. ’s Ochtends kom ik iets makkelijk mijn bed uit, waardoor we ook voor de ochtendroutine meer tijd hebben. Er is nu minder gestress en gedoe ’s ochtends.
Ook met avondeten. Ik probeer er voor te zorgen dat er elke dag een zelfgekookte maaltijd op tafel komt. Het is niet altijd gezond, want patat is gewoon lekker. Maar er wordt zeker beter gegeten dan eerst, toen we nog vaak kozen voor kant-en-klaar of afhaal, gewoon omdat we geen tijd of energie hadden om te koken.
Ook ben ik dus minder chagerijnig, en ook dat heeft effect op de kinderen. Ze zijn zelf ook minder chagerijnig, en meer ontspannend. De problemen die we begin van het jaar hadden met het gedrag van de jongens, zijn nu grotendeels verdwenen zonder dat we echt iets hebben veranderd.
Geld
Niet meer werken betekend natuurlijk minder inkomsten. In ons geval zijn we er een paar honderd euro op achteruit gegaan. Aan de andere kant hebben we ook minder kosten, want bijvoorbeeld de BSO is weggevallen.
Toch merken we dat het lastig is. We zijn gewend aan een bepaald uitgavenpatroon, en het is even wennen dat sommige dingen niet meer zomaar kunnen. Ik probeer op verschillende manieren te besparen, en ons inkomen een beetje aan te vullen. Hierover zal ik later nog een uitgebreide blog schrijven.
Nu ook alle uitgaven aan alle kanten hoger worden, is het soms lastig. Aan de ene kant probeer je te besparen, maar aan de andere kant moet je het steeds harder uitgeven. Denk bijvoorbeeld aan de hogere prijzen voor benzine en electriciteit. Het is nu echt even zoeken naar het evenwicht qua inkomsten en uitgaven. Maar dat is gewoon een kwestie van wennen aan deze nieuwe situatie.
En zolang we nog steeds leuke dingen kunnen doen, zoals een dagje Plopsaland, hebben we zeker niks te klagen!
Samengevat
Ik ben na twee maanden nog steeds blij met mijn beslissing. Natuurlijk brengt het stoppen met werken moeilijkheden met zich mee, vooral financieel. Maar aan de andere kant brengt het zoveel voordelen. Er is zoveel meer rust in huis, ik heb zoveel meer energie. Je merkt het aan alle leden van het gezin, dat ze er baat bij hebben dat ik thuis ben.
Is het lastig? Ja. Is het de beste beslissing die ik had kunnen nemen? Jazeker, ik zou het zo weer doen!
