#2van30
Al op de tweede dag van mijn 30 dagen blog challenge loop ik vast. Heel veel ideeën, dat wel. Ik ben al drie keer aan een post begonnen vandaag. En als ik dan een alinea of drie getypt heb, stop ik er mee. Dan vind ik het ineens niet goed genoeg meer.
Niet goed genoeg
Ik heb veel ideeën, en ga regelmatig enthousiast aan het typen. Maar als ik dan bezig ben, begint mijn innerlijke stem te schreeuwen. En helaas geen positieve dingen. Maar dingen als “wat is dit voor onzin?’, “wie wil dit nou lezen?’ en “dit hebben honderden anderen toch al gedaan?’
En die zelfkritiek, dat negatieve zelfbeeld, maakt het verschrikkelijk moeilijk om door te gaan. Ik weet wel dat ik gisteren nog gezegd heb dat ik gewoon vanalles zou postten wat er in me op komt, maar de realiteit blijkt dat dat toch een tikkie moeilijker is dan gedacht.
Stoppen met de challenge
Mijn innerlijke stem schreeuwt ook heel hard dat ik gewoon moet stoppen met mijn challenge. Omdat ik het toch niet ga halen. Maar stoppen is geen optie. Toch zeker niet op dag 2?!?! Het gaat moeilijk worden, omdat ik dus ook een groot stuk onzekerheid en faalangst moet overwinnen. Maar ik ben vastbesloten om het deze keer vol te houden!
Wees maar niet bang, ik ga dertig dagen bloggen. Ook op de dagen dat ik moe ben. Op dat dagen dat ik werk. Op de dagen dat ik eigenlijk geen tijd heb. En vooral op de dagen dat mijn slechte zelfbeeld me de mond wil snoeren!
